آرى دهمین ستاره مى ‏آید

مولودى از نیمه ذى‏حجه مى‏ آید و

آسمان، رخت آبى ‏اش را با پشته‏ هاى سپید ابر مى ‏آراید.

گل سرخ، ده گلبرگ خوش‏رنگ را شبنم مى ‏زند.

ماهى ‏هاى قرمز، ده حباب طلایى در آب مى ‏فرستند.

شب‏ بوها، ده شب از عطر دل‏انگیزشان را به مهتاب مى ‏دهند.

پرستوها بر ده شاخه بلوط، گل رُز مى ‏آویزند.

و اقاقى ‏ها، آرام مى ‏شمارند؛ اولین، دومین...

دهمین، آرى دهمین ستاره مى ‏آید.

«منسیه علیمرادى»