روزت مبارک ای تندیس صبر و شکیبایی

علم با تو آغاز شد و عشق نیز
ای شکوه بی پایان روشنایی

نگاهت مکتب محبت بود و
دست مهربانت پر از بهار شیدایی

در پائیز سرد جهل و غفلت و گمراهی
کلام تو بود چشمه زلال دانائی

تازه می شود باز خاطرات کودکی ام
در این روزهای سبز رویایی

کاش جان تشنه ام را باردگر
لبریز کنی از جام معرفت و بینایی

آمده ام تا بار دیگر عاشقانه بگویم:
روزت مبارک ای تندیس صبر و شکیبایی