راز ماندن

کوه پرسید ز رود، زیر این سقف کبود، راز ماندن در چیست؟؟!!!!

گفت: در رفتن من...  کوه پرسید: و من؟؟!!!!

گفت: در ماندن تو!!!!

بلبلی گفت: و من؟؟!!!!

خنده ای کرد و بگفت: در غزل خوانی تو!!!!

آه از آن آبادی، که در آن کوه روَد، رود مرداب شود و در آن

بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد و نخواند دیگر،

من و تو: بلبل و کوه و رودیم

راز ماندن جز در

خواندن من، ماندن تو، رفتن یاران سفر کرده یمان نیست، بدان!!!!!!