بیا تا قدر یکدگر بدانیم

استخر دروغ، شناگر نداشت.
تنور محبت، داغ داغ بود.
کسی فاصله نمی کاشت تا نفرت درو کند.
قسمت خیابان، عصمت بود.
باغ عاطفه میوه ی پوسیده نمی داد.
کسی برای ادراک آسمان، زمین را گم نمی کرد.
واکسن های تبعیض، کمیاب بود.
بیاییم برای تکثیر لبخند ها بی تاب، باشیم.
بیاییم زیر فواره ی تواضع خیس خیس شویم.

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم...