زمستان، نوید دهنده بهار است.
آسمان پیش از طلوع، تاریک ترین است.
طوفان هرقدر سهمگین تر باشد،
رنگین کمانش درخشان تر است.
روزهای سخت، همیشه
پیش از بهترین روزها می آیند.
امیدتان را از دست ندهید چون،
هرگز نمی دانید فردا چه خواهد شد.
أَللهُمَ أجعَلِ القـُرآنَ لَنـَا فِـی الدُنیَا قَـَرِینـًا وَ فـِی ألقـَبرِمُـونِـسًـا وَ أنیسًـا
وَ عَلَی الصـِّراتِ نـُورًا وَ دَلِیلـًا وَ فـِی ألجَنـَّةِ رَفِیقـًا وَ شَفِیقـًا
تا ابد به آنهایی که وقت تشنگی شدید و بی آبی
قمقمه ها را خاک می کردند تا کمتر یاد آب بیفتند
مدیـــــونیـــــــم...
خوشبختی همین در کنار
هم بودن هاست،
همین دوست داشتن هاست.
خوشبختی همین لحظه های ماست،
همین ثانیه هایی است که در شتاب زندگی گمشان
کرده ایم!!
دلت که گرفت دیگر منت زمین را نکش،
راه آسمان باز است... پر بکش!
او همیشه آغوشش باز است،
نگفته تو را میخواند...
اگر هیچکس نیست، خدا که هست؟!!!
کاش می شد بر جدایی خشم کرد
شاخه های نسترن را با تـــــــــواضع پخش کرد
کاش می شــــــــد خانه ای از مهر ساخت
مهربانی را در آن سرمشق کرد...
فاصله آرزوهایت،
به اندازه فاصله زانوهایت تا زمین است.
همین که در پیشگاه خدا زانو بزنی،
به آرزوهایت خواهی رسید.
اگر هدفی برای زندگی ؛
و قلبی برای دوست داشتن ؛
و خدایی برای پرستش داری ؛
بدان که بی گمان خوشبختی !
نعمتهای آسمان همیشه برف و باران نیست
حتی نور خورشید نیست یا مهتاب در شب نیست
گاهی اوقات بهترین نعمتهای خدا عزیزانی هستند که:
از جنس آسمانند...
به سپیدی برف... به زلالی بارانند...
به روشنایی نور... به زیبایی مهتابند...
ایـــن عید پر از عطر دل انگیــز خداست
سرشار ترین آینه ی خاطره هاست
نوروز خوشت همیشه رنگیــن با عشق
آراسته با دلی که همراه خداست...
بهار می آید؛ تجدید خاطره ای دیگر از خویشاوندی طبیعت و انسان؛
با ردایی سبز برای حضور در جشن شکوفه ها.
بهار می آید؛ با چشمه و کوه و دشت، با باغ و گلزار و پروانه ها،
با بلبل و گل، با امید و آرزو.
بهار می آید؛ سرشار از عطر سپیده، عطر طبیعت.
بهار می آید؛ با آیینه ای در دست از حکمت و معرفت، از آیات و برکات.
بهار می آید؛ با قامتی خجسته و سبزپوش، با آواز قمریان بیدار و عاشق.
بهار می آید؛ برای ستیز با سردی و سستی.
بهار می آید؛ این راز برجسته طبیعت،
این تحول بزرگ و این خاطره معطر خاک...
شـــــــــــــاد بودن هــــــنر است
گر به شادی تو، دلهای دگر باشد شاد
زندگی صحـــنهی یکتای هنــــــــرمندی ماست
هر کسی نغمهی خود خواند و از صحنه رود
صـــــــــــــحنه پیــــــوســــته به جاست
خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
کم کم داریم به بهار نزدیک میشیم. هوا بوی بهار رو گرفته.
درختان کم کم دارن جوونه میزنن و متحول میشن. ای کاش ما آدما هم با تحول
و تغییر طبیعت به خودمون تغییراتی می دادیم. کم کم طبیعت داره از خواب
زمستونی بیدار می شه و قراره لباس نو خودشو تنش کنه٬ قراره شکوفه و
برگ های نورس٬ نسیم خوش و فرح بخش و پرنده های آوازه خون بیان
و دلمون شاد بشه. طبق یه عادت همیشگی٬ ما یه آرزوی قشنگ داریم
و اون اینه که دوست داریم
برای زدودن کینه و کدورت، این روزا دلمون را هم خونه تکونی کنیم.