امام علی (ع) می فرماید:
«السّرور یبسط النّفس و یثیر النّشاط»؛
شادی، نفس را می گشاید و نشاط را بر می انگیزاند.
قالَ امام رضا (ع) علیه السّلام:
لَتَاءمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ، وَلَتَنْهُنَّ عَنِ الْمُنْکَرِ، اَوْلَیَسْتَعْمِلَنَّ عَلَیْکُمْ
شِرارُکُمْ،فَیَدْعُو خِیارُکُمْ فَلا یُسْتَجابُ لَهُمْ
باید هر یک از شماها امر به معروف و نهى از منکر نمائید،
وگرنه شرورترین افراد بر شما تسلّط یافته
و آنچه که خوبانِ شما، دعا و نفرین کنند مستجاب نخواهد شد.
بحارالانوار: ج 75، ص 354.
قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری (علیه السّلام):
قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ مُخالِفُهُمْ،
أمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسِطُ لَهُمْ وَجْهَهُ،
وَ أمَّا الْمُخالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراةِ لاِجْتِذابِهِمْ إلَی الاْیِمانِ
با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشید،
با دوستان مؤمن به عنوان یک وظیفه؛
باید همیشه نسبت به یکدیگر با چهره ای شاداب برخورد نمایند،
امّا نسبت به مخالفین به جهت مدارا و جذب به اسلام و احکام آن.
«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 261»
قال امام سجّاد (ع) عَلیه السّلام:
سادَةُ النّاسِ فی الدُّنْیا الاَسْخِیاء، وَ سادَةُ الناسِ فی الاخِرَةِ الاتْقیاء.
در این دنیا سرور مردم، سخاوتمندان هستند؛
و در قیامت سیّد و سرور مردم، پرهیزکاران خواهند بود.
قال امام سجاد علیه السلام:
نَظَرُ الْمُؤْمِنِ فِى وَجْهِ اءخِیهِ الْمُؤْمِنِ لِلْمَوَدَّةِ وَالْمَحَبَّةِ لَهُ عِبادَة.
نظر کردن مؤمن به صورت برادر مؤمنش از روى علاقه و محبّت، عبادت است.
«تحف العقول: ص 204»
قالَ امام هادی علیه السلام:
الْهَزْلُ فکاهَةُ السُّفَهاءِ، وَ صَناعَةُ الْجُهّالِ
مسخره کردن و شوخى هاى - بى مورد - از بى خردى است
و کار انسان هاى نادان مى باشد.
«بحارالا نوار ج 75، ص 369، ح 20»
حضرت علی (ع): ناتوان ترین مردم کسی است که
در دوست یابی ناتوان است،
و از او ناتوان تر آن که دوستان خود را از دست بدهد.
یَا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا اذکُرُوا اللهَ ذِکراً کثیراً
اى کسانى که ایمان آورده اید خدا را بسیار یاد کنید.
«احزاب، آیه 41»
علی ـ علیه السلام ـ می فرماید:
«ذِکْرُ اللهِ سَجِیَّةُ کُلِّ مُحْسِنٍ وَ شیمَةُ کُلِّ مُؤْمِنٍ»
یاد خدا خصلت هر نیکوکار و خوی هر مؤمنی است.
«شرح غررالحکم، ج 4، ص 30»
امام رضا (ع):
مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللّهُ قَلْبَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ.
هرکس مشکلى از مؤ منى را بر طرف نماید
و او را خوشحال سازد ، خداوند او را در روز قیامت
خوشحال و راضى مى گرداند.
قالَ النَّبىُّ صَلَّی الله عَلَیهِ وَ آلِه:
اِنَّ اَحَبَّ الاَعْمالِ اِلَى اللّهَ اِدْخالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنینَ.
«اَفضَلُ ما یُتَقَرَّبُ بِهِ العَبدُ اِلی اللّهِ بَعدَ المَعرِفَة الصَلاة وَ بِرُّ الوالِدَین...»
بهترین کاری که بنده خدا را به خدا نزدیک می گرداند
پس از شناختن خدا، نماز و نیکی به پدر و مادر است.
(تحف العقول، ص 281)
امیرالمومنین علیه السّلام
امام علی (علیه السلام):
یا مؤمنُ، إنّ هذا العِلْمَ و الأدبَ ثَمَنُ نفسِکَ،
فاجتَهِدْ فی تَعلُّمِهِما، فما یَزیدُ مِن عِلمِکَ و أدبِکَ یَزیدُ فی ثَمَنِکَ و قَدْرِکَ.
( میزان الحکمه، ج 1، ص98)
اى مؤمن! دانش و ادب جان بهاى توست،
پس در فراگرفتن آن دو کوشا باش که هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود،
قدر و ارزشت فزونى مى گیرد.
سلام بر تو! ای گران مایه که در کنار تو قلب های ما به نرمی و مهربانی گرایید و گناهان ما از برکت تو کاهش یافت.
سلام بر تو! ای یار عزیز که با کمک تو بر شیطان چیره شدیم و از برکت تو راه احسان را شناختیم.
سلام بر تو! که زنگ گناهان را از لوح قلب ها می زدودی و بر خطایا و معاصی، پرده رحمت می افکندی.
سلام بر تو! ای ماه بی نظیر که هیچ ماه مانند تو نتواند بود.
سلام بر تو! آن چنان که به دنیای ما با برکات و خیرات فرود آمدی و آلایش گناهان را از جامه ما شستی.
سلام بر تو! که هنگام وداع، خویشتن را از تو بیزار نمی بینیم و روزه را که یادگار توست، هرگز ترک نمی کنیم.
سلام بر تو! که بدی ها در جوار تو از ما دور بود و هر چه برکت و خیر بود، در کنار تو بر ما ارزانی شده بود.