حکایتی تامل بر انگیز از سعدی

وقتی که پایم برهنه بود!

بسیاری از ما به آنچه داریم قانع نبوده و خدا را شاکر نیستیم. گاهی اوقات، نظر به زندگی دیگرانی که از ما وضعیت بدتری دارند، فرصت شکرگزاری را برای ما فراهم می کند. شیخ اجل سعدی شیرازی در این زمینه به نگاه به فرودستان و شکر نعمت تاکید می کند: "هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان درهم نکشیده، مگر وقتی که پایم برهنه بود و استطاعت پای پوشی نداشتم. به جامعه کوفه در آمدم،دل تنگ.یکی را دیدم که پای نداشت. سپاس نعمت حق به جای آوردم و بر بی کفشی صبر کردم."

مرغ بــریان بـه چشم مـردم سیر

کمتر از برگ تره بر خوان است

و آن که را دستگاه و قوت نیست

شلغم پخته مرغ بریان است.!