سیب و توت فرنگی

یه خانم معلم ریاضی به یه پسر هفت ساله ریاضی یاد می داد. یه روز ازش پرسید: اگه من بهت یک سیب و یک سیب و یک سیب بدهم تو چند تا سیب خواهی داشت؟

پسر بعد از چند ثانیه با اطمینان گفت: 4 تا!

معلم نگران شد انتظار یک جواب صحیح آسان رو داشت (3تا)

او ناامید شده بود. او فکر کرد "شاید بچه خوب گوش نکرده است" تکرار کرد: خوب گوش کن، خیلی ساده است، تو می تونی جواب صحیح بدهی اگر به دقت گوش کنی. اگه من به تو یک سیب و یک سیب دیگه و یکی بیشتر، سیب بدهم تو چند تا سیب خواهی داشت؟

پسر که در قیافه ی معلمش نومیدی می دید دوباره شروع کرد به حساب کردن با انگشتانش. او دنبال جوابی بود که معلمش را خوشحال کند. تلاش او برای یافتن جواب صحیح نبود بلکه تلاشش برای یافتن جوابی بود که معلمش را خوشحال کند. برای همین با تامل پاسخ داد... 4تا! نومیدی در صورت معلم باقی ماند.

به یادش آمد که پسر توت فرنگی را دوست داره. او فکر کرد شاید پسرک سیب را دوست نداره و برای همین نمیتونه تمرکز داشته باشه. در این موقع او با هیجان فوق العاده و چشم های برق زده پرسید: اگه من به تو یک توت فرنگی و یکی دیگه و یکی بیشتر، توت فرنگی بدهم تو چند تا توت فرنگی خواهی داشت؟

معلم خوشحال به نظر می رسید و پسرک با انگشتانش دوباره حساب کرد و با تامل جواب داد 3تا. حالا خانم معلم تبسم پیروزمندانه داشت. برای نزدیک شدن به موفقیتش، خواست به خودش تبریک بگه. ولی یه چیزی مونده بود، او دوباره از پسر پرسید: اگر من به تو یک سیب و یک سیب دیگه و یکی بیشتر، سیب بدهم تو چند تا سیب خواهی داشت؟ پسرک فوری جواب داد 4 تا!!!

خانم معلم مبهوت شده بود و با صدای گرفته  و خشمگین پرسید:

چطور؟ آخه چطور؟

پسرک با صدای پایین و با تامل پاسخ داد:

"برای اینکه من قبلا یک سیب در کیفم داشتم"!

نتیجه: اگر کسی جواب غیر قابل انتظاری  به سوال ما داد دلیل بر اشتباه بودن آن نیست.شاید ما به یه بُعدی از آن توجه نداشته ایم.