بزرگوار مردی...

آورده اند که روزی مردی به خدمت فیلسوف بزرگ افلاطون آمد

و نشست و از هر نوع سخن می گفت. در میان سخن گفت:

امروز فلان مرد از تو بسیار خوب می گفت که افلاطون عجب

بزرگوار مردی است و هرگز کسی چون او نبوده است.

افلاطون چون این سخن بشنید سر فرو برد و سخت دلتنگ شد.

آن مرد گفت: ای حکیم! از من تو را چه رنج آمد که چنین دلتنگ شدی

افلاطون پاسخ داد: ای خواجه! مرا از تو رنجی نرسید ولی مصیبت

 بالاتر از این چه باشد که جاهلی مرا ستایش کند و کار من او را پسندیده آید؟

ندانم کدام کار جاهلانه کرده ام که او خوشش آمده

و مرا به خاطر آن ستوده است!