سعدی می گوید:

سعدی می گوید:

پارسایی را دیدم در کنار دریا که زخم پلنگ داشت

و به هیچ دارو بِه نمی شد.

مدت ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجلّ  عَلَی الدّوام گفتی.

پرسیدندش که شکر چه می گویی؟

گفت:

شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی!