کاش می شد...

کاش می شد که...

کسی می آمد

باور تیره ی ما ر ا

می شست

و به ما می فهماند،

دل ما منزلِ

.تاریکی نیست

اخم بر چهره بسی نازیباست

بهترین واژه ،همان لبخند است

که ز لبهای همه دور شده است

کاش می شد که به انگشت ،نخی می بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم!