«نشان بی نشانه ها»

نذار که سفره ی دلت ، پیش غریبه وا بشه
این بغض نشکسته باید ، سهم خود خدا بشه

پا به دنیای فرشته ها بذار
دنیای فرشته ها حقیقته
واسه تو که بوی آسمون می دی
گم شدن تو زندگی ، مصیبته

آخرین نشونه ی رسیدنی
که واسه همیشه بی نشون می شی

پا رو مخمل ستاره ها بذار
داری همسایه ی آسمون می شی

وارث نجیب زخم های درشت
طاقت دل های پرپر نداری
سرتو رو شونه های من بذار
وقتی عاشقی و سنگر نداری

آخرین نشونه ی رسیدنی
که واسه همیشه بی نشون می شی

پا رو مخمل ستاره ها بذار
داری همسایه ی آسمون می شی

نذار که سفره ی دلت ، پیش غریبه وا بشه
این بغض نشکسته باید ، سهم خود خدا بشه
نشون بی نشون من ، به قلب آسمون بزن
تا مردم از روی زمین ، ستاره تو نشون بدن

«عبدالجبار کاکایی»