من وضو با تپش پنجره‌ها می‌گیرم

من مسلمـانم

قبله ام یک گل سرخ

جانمازم چشمه، مُهرم نور

دشت سجّاده من

من وضو با تپش پنجره‌ها می‌گیرم

در نمازم جریان دارد، ماه جریان دارد

طیف سنگ از پشت نمازم پیداست

همه ذرّات نمازم متبلور شده است

من نمازم را وقتی می‌خوانم

که اذانش را باد گفته باشد، سر گلدسته سرو

من نمـازم را پـِی تکبیرة الاحرام علف می‌خـوانم

پی قد قامت موج کعبــه ام بـر لـب آب

کعبه ام زیر اقاقی ‌ها ست

کعبه‌ ام مثل نسیم می‌رود باغ به باغ، می‌رود شهر به شهر

حجـــرالاسود من روشنـــی باغچــــه است

سهراب سپهری