قسمتی از شعر مازندرانی علامه حسن زاده آملی

نصف شو که پِرسِمِه گیرمِه وضو خومِّه نماز
کُمّه چى پروازها با این که بى‏پر هَسِّمِه‏
شو که بَیّه شوپر هر وَر خوانه شونه پرزنون‏
جانه آمی مِن مگر کمتر ز شوپر َهسِّمِه‏
خوانى از سِرّ حَسِن سَر در بیارى دون که مِن‏
بنده فرمونبَر آل پیمبر هَسِّمِه

نیمه شب که بیدار می شوم و وضویی می سازم و نماز می خوانم

چه پروازهای می کنم با اینکه بال و پری ندارم

شب که می شود شب پره به هر طرف که می خواهد پر می زند

عزیز من بگو که آیا من از شب پره کمتر هستم؟

آیا می خواهی از سرّ "حسن" سر در بیاوری؟

من بنده فرمانبر آل پیمبر می باشم‏