گوش کردن و حرف زدن

از حکیمی پرسیدند که؛

چرا استماع (گوش کردن) تو از نطق (حرف زدن) تو بیشتر است؟

در جواب گفت: زیرا که مرا دو گوش داده اند و یک زبان؛

یعنی دو چندان که می گویی می شنوی!

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

چیزی که نپرسند، تو از پیش مگوی

از آغاز دو گوش و یک زبانَت دادند

یعنی  که دو بشنو و یکی بیش مگوی