زندگانی چو گل نسترن است

زندگی رویش یک حادثه نیست
زندگی رهگذر تجربه هاست
تکه ابریست به پهنای غروب
آسمانی ست به زیبایی مه
زندگانی چو گل نسترن است
باید از چشمه جان آبش داد
زندگی مال من است
خوب و بد بودن آن
عملی از من و ماست...