مناجات ریاضی

ای خدای مهربان! همواره دوستت خواهم داشت چرا که:
به من آموختی که باید سپیدیها را مجذور و از سیاهی ها جذرگرفت زیباییها را در ده به توان ده ضرب کرد و زشتیها رابر آن تقسیم کرد.
به من آموختی تا منخنی اکیدا نزولی پشت خمیده آن پیرزن دردمند رابر صفحه کاهگلی دیوار کلبه اش همواره بخاطر داشته باشم.
به من آموختی که باید از همه بدیهای دیگران فاکتور گرفت و آموختم که هر روزمان باید نقطه عطفی باشد برای تغییر علامت از منفی به مثبت بی نهایت. به سمت آن حقیقت نامتناهی.
ای خدای مهربان! تو را همیشه تاریخ سپاس خواهم گفت؛ چرا که در محضر تو آموختم چگونه انسان باشم و در خدمت به دیگران از پارامترهای موجود پا را فراتر نهم و در بینهایتِ عشق ورزیدن غوطه ور گردم...