راز ماندن

کوه پرسید ز رود:

 زیر این سقف کبود 

 راز ماندن  در چیست؟

گفت: در رفتن من!

کوه پرسید: و من؟

گفت: در ماندن تو.

بلبلی گفت: و من؟

خنده ای کرد و گفت:

 در غزلخوانی تو!

آه از آن آبادی

که در آن کوه رَوَد؛

رود مرداب شود؛

و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد

و نخواند دیگر!

"زنده یاد ابوالفضل سپهر"