مهربانی ها

وفات حضرت زینب تسلیت باد

بــــــه جای هر چه گــــــل، خندید زینــــــــب

پـــس از خورشیدها تابید زینـــــــب

تمــــام کــوه‌ها را دفن کــردند

سپس از خاکشان روییـــــــــد زینب

مهربانی ها پنج‌شنبه 25 اردیبهشت 1393 ساعت 08:00

2 نظر

غم، خاضعانه گوش به فرمان زینب است

غـــــم خاضعانه گـــــوش به فـــرمان زینب است

انگشت بـــــــر دهان شده، حیران زینب است

ایـــوب دل شکسـته ی با آن همه مقام

شاگرد درس صــبر دبستان زیـنب است

هـرگز نــــــــگو که چـادرش آتش گرفته است!

این شعله های خیمه، گلستــــــان زینـــــــــب است

اصــلاً عجیب نیست شـکستِ یــــزیـدیان

وقتی حجاب، سنگر ایمان زینب است

او پس گـــــــــرفت، هستی خود را زگـــــــرگها

پیراهنی که مونسِ کنعان زینب است

(وحید قاسمی)

مهربانی ها پنج‌شنبه 25 اردیبهشت 1393 ساعت 01:29

2 نظر

دو دانه (تأمل برانگیز)

دو تا دانه توی خاک حاصلخیز بهاری کنار هم نشسته بودند.

دانه اولی گفت: «من می خواهم رشد کنم! من می خواهم ریشه هایم را هر چه عمیق تر در دل خاک فرو کنم و شاخه هایم را از میان پوسته زمین بالای سرم پخش کنم...

من می خواهم شکوفه های لطیف خودم را همانند بیرق های رنگین برافشانم و رسیدن بهار را نوید دهم...

من می خواهم گرمای آفتاب را روی صورت و لطافت شبنم صبحگاهی را روی گلبرگ هایم احساس کنم!» و بدین ترتیب دانه روئید.

دانه دومی گفت: «من می ترسم. اگر من ریشه هایم را به دل خاک سیاه فرو کنم، نمی دانم که در آن تاریکی با چه چیزهائی روبرو خواهم شد. اگر از میان خاک سفت بالای سرم را نگاه کنم، امکان دارد شاخه های لطیفم آسیب ببینند...

چه خواهم کرد اگر شکوفه هایم باز شوند و ماری قصد خوردن آنها را کند؟ تازه، اگر قرار باشد شکوفه هایم به گل ننشینند، احتمال دارد بچه کوچکی مرا از ریشه بیرون بکشد. نه، همان بهتر که منتظر بمانم تا فرصت بهتری نصیبم شود.» و بدین ترتیب دانه منتظر ماند.

مرغ خانگی که برای یافتن غذا مشغول کند و کاو زمین بود دانه را دید و در یک چشم بر هم زدن قورتش داد.

مهربانی ها چهارشنبه 24 اردیبهشت 1393 ساعت 10:30

0 نظر

دوستش دارم

بزرگیش را؛ سکوتش را؛

عظمتش را؛ ابهتش را؛ تنهاییش را؛

حکمتش را؛ صبرش را؛

بودنش عادتیست مثل نفس کشیدن...

خدا را می گویم...

همواره پناه لحظه های ناب زندگیتان باد!!

مهربانی ها چهارشنبه 24 اردیبهشت 1393 ساعت 10:28

5 نظر

خدا را شکر کنید

مهربانی ها چهارشنبه 24 اردیبهشت 1393 ساعت 10:00

2 نظر

موالات و دوستی

اَلإِمَام زِینُ العَابِدینَ عَلَیهِ ‏السّلَام:

مَن مَاتَ عَلَى مُوالَاتِنَا فِی غَیبِهِ قَائِمِنَا

أَعطَاهُ اللّه‏ُ أَجرَ أَلفِ شَهیدٍ مِثلِ شُهَداءِ بَدرٍ واُحُدٍ.

هـرکه در زمـان غیبت قائم ما بر موالات و دوستى ما بمیرد،

خداوند پاداش هزار شهید؛

مانند شهیدان بدر و اُحد به او عطا کند.

(بحار الأنوار : 82 / 173 / 6 منتخب میزان الحکمة 306)

مهربانی ها چهارشنبه 24 اردیبهشت 1393 ساعت 08:08

0 نظر

توکل

توکـــــل یعنی

اجازه دادن به خـــــداوند که خودش تصمیم بگیرد!

تو فقط بخـــــــــواه و آرزو کن اما

ییشاپیش شــــــاد باش!

و ایمــــــــان داشته باش

که رویاهایت همچون بارانـــــــی در حال فرو ریختنند!

پیشاپیش شــــــــاد باش و شکــــــــر گذار؛

چرا که خداونـــــد نه به قدر رویاها

بلکه به اندازه ایمان و اطمینان توست که می بخشد!!

مهربانی ها چهارشنبه 24 اردیبهشت 1393 ساعت 02:23

1 نظر

خدایا! تنهایم مگذار

گـــــاهی نـــــه گریـــــه

آرامــت می کنــــد

و نـــــــــــه خنــــــــده ,, نــــــــه فریـــــــــاد

و نـــــــه سکــــــــوت

نـــــــه رفتـــــن و نـــــــه مانــــــــــدن

آنجـــــاست کـــــه بـــا چشمانی خیس

رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی

خدایا! تنها تو را دارم تنهایم مگذار...

مهربانی ها سه‌شنبه 23 اردیبهشت 1393 ساعت 16:15

2 نظر

پا را به اندازه ی گلیم خود دراز کن (ضرب المثل)

روزی شاه عباس از راهی می گذشت. درویشی را دید که روی گلیم خود خوابیده. چنان خود را جمع کرده که به اندازه ی گلیم خود در آمده است. شاه دستور داد یک مشت سکّه به درویش دادند. درویش شرح ماجرا را برای دوستان خود گفت.

در میان آن جمع درویشی بود، به فکر افتاد که او هم از اِنعام شاه نصیبی ببرد. به این امید سر راه شاه، پوست تخت خود را پهن کرد و به انتظار بازگشت شاه نشست. وقتی اسب شاه از دور پیدا شد، روی پوست خوابید و برای این که نظر شاه را جلب کند هر یک از دست و پاهای خود را به طرفی دراز کرد. به طوری که نصف بدنش بر روی زمین بود. در این حال شاه به او رسید و او را دید و فرمان داد تا آن قسمت از دست و پای درویش را که از گلیم بیرون مانده بود، قطع کنند.

یکی از همراهان شاه از او سؤال کرد: که شما هنگام رفتن درویشی را در این مکان خوابیده دیدید و به او اِنعام دادید، اما در بازگشت درویش دیگری را که خوابیده دیدید تنبیه کردید. چه سرّی در این کار است؟!

شاه فرمود: درویشِ اوّلی پای خود را به اندازه یِ گلیمِ خود دراز کرد

امّـــــا درویشِ دومی پایش را از گلیمش بیشتر دراز کرده بود.!!

مهربانی ها سه‌شنبه 23 اردیبهشت 1393 ساعت 16:12

0 نظر

مهرآفرینا!

مهربانی ها سه‌شنبه 23 اردیبهشت 1393 ساعت 01:28

5 نظر

زندگی زیباست

زندگی زیباست ، تماشاییست!
چرا زیبا نمی بینیم؟
چرا گاهی به پای این همه خوبی نمی شینیم؟
چرا با هم نمی خندیم؟
مگر دنیا چه کم دارد؟
ببین این آسمان
آبیست...
ببین دنیای ما آکنده از پاکیست،
و خوبی تا ابد پاینده می ماند...
تو باور کن...
همین کافیست...!!!

مهربانی ها سه‌شنبه 23 اردیبهشت 1393 ساعت 01:08

3 نظر

إلَهی قَلبی مَحجُوبٌ و...

مهربانی ها دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 ساعت 22:03

1 نظر

میلاد مولا علی(ع) و روز پدر مبارک باد

میلاد با سعادت امام المتّقین

حضرت علی امیرالمؤمنین علیه السّلام و

روز پدر مبارک باد

مهربانی ها دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 ساعت 21:37

3 نظر

این، آغوش خداست

علی جان!

درخت را دیده ‏ای که چگونه در پس حلول بهار،
شکوفه‏ دار شدن را تجربه می‏کند؟

قنات را دیده ‏ای که با چه اشتیاقی، لحظه تموّج آب
را در دل خویش، به رخ کویر می‏کشد؟

کعبه نیز همین‏ گونه، مباهات رویش تو را برجهان فریاد می‏زند.

این کعبه نیست که شکافته می‏شود تا
شکفتن تو را لمس کرده باشد؛

این آغوش خداست که برای تحویل دادن
تو به آفرینشِ خویش، گشوده شده است.

مهربانی ها دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 ساعت 16:10

2 نظر

روزت مبارک پدر عزیزم

ای تکــــــیه گاه محکم من، ای پـــــدر جان!

ای ابر بارنده ی مهر و لطف و احسان

ای نام زیبایت همیشه اعتبارم

روزت مبارک پدر عزیزم

مهربانی ها دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 ساعت 15:36

0 نظر

پدر، روشنایی خانه است و...

پدر کوه رنج است و معدنِ گنج، مظهر ایثار است و وفا
کانون لطف است و صفا، نامش همراه شکوه و وقار

نگاهش نافذ و پر اقتدار، کلامش متین و استوار
وجودش همیشه کوشا و بی قرار و هستی اش پر افتخار

گام هایش مردانه و پر صلابت، دست هایش توانا و پرسخاوت
بازوانش قوی و پرقدرت و نگاهش آینه ی محبّت؛

پدر، روشنایی خانه است و نور فروزان کاشانه، صبح گاهش
طلوع آفتاب مهربانی است و شام گاهش تابش مهتاب زندگانی؛

پدر، دریای محبت است و اقیانوس شفقت، ناخدای دریای
توفانی و غوّاص اقیانوس مهربانی؛

پدر امیدبخش زندگی است و مایه سرزندگی، مِهرش
شهدِ گل های منزل است و لبخندش قرارِ دل.