نقطه ها،
دکمه های کلمات اند...
هر حرفی که می زنیم،
لباسی تنِ احساسی کرده ایم...
حواسمان باشد،
دکمه ها را
جا به جا
نبندیم
شادی پروانه ای است که هر چه تفلا کنی نمی توانی آن را شکار کنی،
باید آرام باشی تا روی شانه ات بنشیند،
پس زندگیتان سرشار از آرامش و شانه هایتان پر از پروانه...
چون باران باش!
آن چنان نرم و مداوم ببار
تا باعث شکوفایی گردی
بدون آنکه ریشه ها را از جای در آوری...
فرامــوش کردن آن که دوستش داری
مثل این است که شبـــی
فراموش کنی چراغ حیـــاط خلوت را خاموش کنی؛
تمـــام روز بعد چــراغ روشن است!
و نــور خورشید
مانع از آن است که بفهمـــی.
امـــا همین که شب فرا میرســد
تاریکـــی
تو را وا میدارد به یــاد آوری!!
لاک پشت صدها بار توبه می کرد
اگر می دانست، بیرون آمدن از لاک،
آرزوی مشترکی است، بین او و عقاب بالای سرش...!
هیچ وقت فکر نکن
که در یک مکان تنها هستی...
چون هیچ وقت
انسان تنها نیست!
"یا با خداست یا با شیطان"
بهترین آدمهای زندگی،
همانهایی هستند که وقتی کنارشان می نشینی
چایت سرد می شود و دلت گرم....
صدای باران زیبا ترین ترانه ی " خداست "
که طنینش زندگی را بــرای ما زیبا تـر میکند
نکند فقط به گل الودگی کفشهایمان بیندیشیم؟
گاهی با یک قطره، لیوانی لبریز می شود
گاهی با یک کلام، قلبی آسوده و آرام می گردد
گاهی با یک کلمه، یک انسان نابود می شود
گاهی با یک بی مهری، دلی می شکند
مراقب بعضی یک ها باشیم
در حالی که ناچیزند، همه چیزند...
اگر پرسند از من:
زندگانی چیست؟
گویم:
همیشه جستجو کردن،
جهان بهتری را آرزو کردن...
«ژاله اصفهانی»
و گرنه موج روزگار هر ردپایی را پاک می کند...
سالها پیش سفر کردیم به زمین؛
و حال زمین گیر شده ایم...
آسمانی ها پشت سرمان آب بریزید تا برگردیم...
...
از زمین تا آسمان راهی نیست!
یا حسین!