می گویند قلب هر کس به اندازه مشت بسته اوست
اما قلبهایی هستند که به اندازه دنیایی از محبت، عمیق اند
دلهای بزرگی که هیچوقت در مشتهای بسته جای نمی گیرند
مثل غنچه ای با هر طپش، شکفته می شوند
دلهای بزرگی که مانند کویر نامحدودند
و تشنه اند، تا اینکه ابر محبت ببارد
در عوض دلهایی هم هستند
که حتی از یک مشت بسته کوچک هم , کوچکترند
وتو می خواهی بدانی قلبت چقدر بزرگ است؟
به دستت نگاه کن!
وقتی که عشق و مهربانی را به دیگران تعارف میکنی...
کوله بارت بربند
شاید این چند سحر
فرصت آخر باشد
که به مقصد برسیم
بشناسیم خدا
و بفهمیم که یک عمر
چه غافل بودیم
می شود آسان رفت
می شود کاری کرد
که رضا باشد او
ای سبکبال
در این راه شگرف
در دعای سحرت
در مناجات خدایی شدنت
هرگز از یاد مبر
من جا مانده بسی محتاجم...
چگونه حرف زدن را ازقرآن بیاموزیم!!!
دوازده ویژگی یک "سخن خوب" از دیدگاه قرآن کریم.
۱. "لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ" آگاهانه باشد.
۲. "قَوْلاً لَّیِّناً" نرم باشد (زبانمان تیغ نداشته باشد).
۳. "لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ" حرفی که می زنیم خودمان هم عمل کنیم.
۴. "وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا" منصفانه باشد.
۵. "قَوْلًا سَدِیدًا" حرفمان مستند باشد (منطقی حرف بزنیم).
۶. "قَوْلاً مَّیْسُورًا" ساده حرف بزنیم (روان حرف بزنیم). پیچیده حرف زدن هنر نیست.
۷. " قَوْلاً بَلِیغًا" کلام رسا باشد.
۸. "قولوللناس حسنا" زیبا باشد.
۹. "یَقُولُ الَّتی هِیَ أحْسَن" بهترین کلمات را انتخاب کنیم.
۱۰. "و قولوا لهم قولا معروفا" سخن هایمان روح معرفت و جوانمردی داشته باشد.
۱۱. "قولاً کریماً" همدیگر را با القاب خوب صدا بزنیم.
۱۲. "هدوا الی الطّیب من القول" کمک کنیم تا درجامعه حرف های پاک باب شود.
افق تاریـک،
دنیا تـنگ،
نومیدی توان فرساست، می دانم!
ولیکن ره سپردن در سیاهی، رو به سوی روشنی زیباست!
"فریدون مشیری"
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ...
ﺧﻮﺩﻣﺤﻮﺭﯼ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﭘﺎﮐﯿﻢ ﺭﺍ.
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺍﺭﺗﻘﺎﺀ ﺑﺒﺨﺶ...
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﺮ
ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ...
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﮕﺮﺩﻡ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻭ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ
ﮐه ﺍﻭﻟﯽ ﭘﺎﮐﯽ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ...
***بر سنگ قبر کشیشی نوشته شده بود: ***
آن هنگام که جوان بودم و فارغ از همه چیز، در سر آرزوی تغییر دنیا را می پروراندم. بزرگتر و خردمندتر که شدم، دریافتم جهان تغییر ناپذیر است. پس افق اندیشه هایم را محدودتر کردم و بر آن شدم تا تنها کشورم را تغییر دهم، اما این هم عملی نبود. پس از سالها زندگی و تجربه آخرین تلاش نومیدانه خود را صرف تغییر خانواده ام کردم اما افسوس آنها نیز که نزدیکترین کسان من بودند تغییر نکردند. اکنون که در بستر مرگ آرمیده ام، ناگاه حقیقتی را یافتم . اگر تنها خودم را تغییر داده بودم، نمونه ای می شدم برای اعضای خانواده ام تا آنها نیز خود را تغییر دهند. با انگیزه و تشویق آنها چه بسا کشورم اندکی اصلاح می شد و شاید می توانستم دنیا را هم تغییر بده .
همه برای زنده ماندن و برای بودن باید بدوند.
بعضی ها میدوند تا برسند.بعضی ها می دوند تا دیگران به آنها نرسند.
بعضی ها هم می دوند نه برای آنکه برسند و نه برای آنکه دیگران به آنها نرسند بلکه می دوند تا زنده بمانند.
اگر با خودت کنار بیایی که باید دوید حتما زنده می مانی.
اگر با خودت کنار بیایی که برای چه باید دوید آنگاه زندگی برایت لذت بخش خواهد شد.
راستی شما که زنده ای برای چه می دوی؟
غم ها ارزش جنگیدن ندارند
رهایشان کنید
غم ها آنقدر خسته اند
که با کمترین بی توجهی
از پای در می آیند،
پس برای شادی آغوش باز کنید
و با امید زندگی کنید...
ﭘﯿﺸﻜﺶ ﻣﯿﻜﻨﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ...
ﺍﺯ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺑﯿﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺁﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻟﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ...
ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺁﻓﺮﯾﻨﻨﺪ...
ﻭ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ...
ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﯽ ﺍﻣﺎ
ﻋﻤﯿﻘﺎً ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﯼ...
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺍﺳﺖ
آدمیان جاودان میشدند...
اگـــــر در مییافتند که از یک آغازنــــد؛
و به یک پایان خواهنـد رفت...
که در عبـور از این یگانه راه...
یکدگر را ببینند و ویران نکنند!
که به هم عشق هدیه دهند!
آنگاه زمین سپید میگشت... از رنگ صلح...
و آبی آسمــان درخششی بس عظیــــم مییافت...
آه! آدمیان جاوید میشدند، اگر در مییافتند...
زندگی مانند یک سرسره است.
عده ای آن بالا هنوز منتظرند که پایین بیایند.
عده ای در ابتدای راهند.
عده ای در وسط راه و عده ای هم به آخر این راه نزدیک می شوند.
عده دیگری هم این مسیر را تمام کرده اند.
در طول این مسیرِ موج وار فراز و نشیبهای زیادی وجود دارد.
اما باید یاد بگیریم در هرکجای آن هستیم از همانجا لذت ببریم.
در لحظه زندگی کنیم...
مثل آب جاری باش که رونده است
و به همه نیکی میکنه و هر چه سر راهشه سیراب.
کاری نداره جلوش علف باشه یا سبزه.
همه را سیراب میکنه...
سعی کن حــرص و طمـــع، خانه خـــرابت نکند
غافـــــل از واقعــــه ی روز حســـابت نکنـــــد...
راز عشق در تواضع است.
این صفت به هیچ وجه نشانه تظاهر نیست.
بلکه نشان دهنده احساس و تفکری قوی است.
میان دو نفری که یکدیگر را دوست دارند،
تواضع مانند جویبار آرامی است که چشمه محبت
آنها را تازه و با طراوت نگه می دارد.
خشم احساسی است که باعث می شود
زبانتان سریعتر از فکرتان کار کند.
فتیله خشم را پایین بکشید
تا شیشه دلتـــان دودی نشـــود.